در هندوستان محکوم به قهرمانی هستیم
ایسنا/فارس ملی پوش شیرازی فوتبال ۷ نفره نابینایان اعتقاد دارد که اگر در مسابقات آبان ماه به قهرمانی دست پیدا نکنند، کارشان برای صعود به پارالمپیک پاریس بسیار دشوار خواهد شد.
تیم فوتبال ۷ نفره نابینایان کشورمان حدود دوماه دیگر باید در مسابقات مهمی به میدان برود. اکثریت نفرات ملی پوش متعلق به استان فارس هستند و به همین علت، خیلی از اردوهای تیم ملی نیز در شهر شیراز برگزار می شود.
یکی از بازیکنان شیرازی این تیم، حجت مزارعی است. بازیکن ۳۳ ساله ای که همواره یکی از ارکان اصلی در موفقیت ها به شمار می رفته و یکی از نفراتی است که آن مدال نقره تاریخی را در پارالمپیک ریو به ارمغان آورد.
او در گفت و گو با ایسنا درباره مسابقات پیش رو گفت: ما در اواسط آبان ماه باید در هندوستان به میدان برویم. امید اولمان به خداست و در مجموع هم خیلی به این تیم امیدوار هستیم. البته کار سخت و حساسی داریم، چون برای صعود فقط باید اول بشویم. اگر نتوانیم اول شویم، تنها شانسمان این است که در جام جهانی یکی از سکوهای اول تا سوم را کسب کنیم که خیلی برایمان دور از دسترس خواهد بود.
مزارعی در پاسخ به این سئوال که علت طرح این موضوع و تردید داشتن در کسب قهرمانی، در حالیکه تیم ملی ایران سابقه نایب قهرمانی پارالمپیک را دارد، چیست؟ گفت: متاسفانه هر چه بالاتر می رویم، بیشتر زیر پایمان خالی می شود. یعنی به جای اینکه ما را حمایت کنند، چوب لای چرخمان می گذارند.
او ادامه داد: ما برای سهمیه پارالمپیک توکیو خیلی تلاش کردیم و در نهایت دوم شدیم. فقط به این علت که اول نشدیم، ما را به پارالمپیک اعزام نکردند، در حالی که سهمیه را کسب کرده بودیم. گفتند چون شما در آسیایی دوم شده اید، نمی توانید از گروهتان در پارالمپیک صعود کنید. در حالی که ما فقط با یک اتفاق و یک اشتباه کوچک از بازیکن جوانمان، بازی را به چین واگذار کردیم. گفتند ما تشخیص می دهیم که نباید اعزام شوید. پس از آن ما به مقام معظم رهبری نامه نوشتیم و ایشان به سرعت دستور دادند که تیم ما اعزام شود، اما متاسفانه کار از کار گذشته بود و وقت تمام شده بود.
ملی پوش شیرازی فوتبال نابینایان و کم بینایان، درباره اینکه تیم فعلی از لحاظ نفری چقدر با تیم نایب قهرمان ریو تفاوت دارد، گفت: از کسانی که آن سال درتیم ما حضور داشتند، فقط دو نفر دیگر در اردو نیستند. البته این را هم باید در نظر بگیریم که بازیکنان چندسال مسن تر شده اند. کاپیتان ما که متولد سال ۶۵ است، آن زمان ۲۹ ساله بود و الان ۳۶ سال دارد. یا خود من که متولد ۶۸ هستم، حالا مسن تر شده ام. البته چند نیروی جوان به تیم تزریق شده اما یکی از بازیکنانمان که متولد ۷۴ است، حدود یک سال است که به دلیل پارگی رباط صلیبی دور از میادین است.
مزارعی در پاسخ به این پرسش که آیا مشکلاتی که در خصوص شغل برای او و همبازی هایش در تیم ملی وجود داشت، رفع شده است یا خیر؟ گفت: به لطف خدا الان بچه ها اکثرا مشغول به کار هستند. درست است که اکثرا کارمند رسمی نیستند ولی بهرحال دست بچه ها یک جایی بند شده. من هم نیروی شرکتی اداره ورزش هستم. اوضاع در مجموع از نظر شغلی و بعضی فاکتورهای دیگر بهتر شده اما یک سری مسائل دیگر همچنان وجود دارد که بیشتر به بُعد اقتصادی مربوط است و برای کل مملکت ما وجود دارد.
وی افزود: ما برای مسابقاتی به این مهمی، هنوز یک بازی دوستانه برگزار نکرده ایم! تازه نامه نگاری هایی با ترکیه و روسیه انجام شده اما تا کنون هیچکدام به نتیجه نرسیده است. هنوز هیچ دیدار دوستانه ای نداشته ایم، هرچند مسئولان اعلام کردند که تمام تلاش خود را انجام می‌دهند تا دیدارهای تدارکاتی داشته باشیم.
مزارعی همچنین گفت: بهرحال ما فعلا تمریناتمان را انجام می دهیم. دو اردو در شیرازداشتیم، دو اردو در استان مرکزی شهرستان محلات، چند اردو هم در تهران. هفته آینده هم به شمال می رویم، چون آب و هوای شهری که در هندوستان قرار است بازی ها برگزار شود، بشدت شرجی‌ست و رطوبت بالایی دارد. آب و هوایی نزدیک به شهرهای شمالی کشور، این اردو برای کسب تطابق آب و هوایی خواهد بود.
انتهای پیام
سورس:
https://www.isna.ir/news/1401061713632/در-هندوستان-محکوم-به-قهرمانی-هستیم